Er gebeurt veel in de wereld. Oorlogen, natuurrampen, ziektes… de kranten staan er vol van. En niet alleen de kranten. Ook bekende nieuwssites geven gedetailleerde informatie. Soms van minuut tot minuut. Vroeger was het uitzonderlijk om een liveblog op bijvoorbeeld de NOS te lezen. Tegenwoordig zijn het er met gemak drie (Corona, Kabul, Paralympische Spelen). En zit het wat tegen in de formatie, dan komt er een vierde bij.
Ik swipe er doorheen. Het nieuws overweldigt mij.
Het komt steeds vaker voor dat ik de krant ‘ongelezen’ laat. Desinteresse? Helemaal niet. Maar… zo’n dagelijkse overdosis aan online informatie kan mijn brein blijkbaar niet bolwerken. Niet gek, want ons brein is er niet op ingesteld om zoveel informatie te krijgen.
Bovendien heeft die overdosis negatieve effecten: door de hoeveelheid impulsen blijft er nauwelijks tijd over voor concentratie en diep-denken. Laat staan voor een moment om het nieuws in de juiste context te plaatsen.
Het blijkt dat ik meer tijd nodig heb om door te laten dringen wat er in de wereld gebeurt. Meer tijd dan ik online krijg, want daar staat het volgende artikeltje al weer klaar als je het huidige nog niet eens uitgelezen hebt. Ik heb meer tijd nodig, om de omvang te bevatten van wat er allemaal gebeurt. Om me te realiseren dat er ook rampen zijn die ‘het nieuws niet halen’.
Dus, ik neem me voor om de nieuwssites te laten voor wat ze zijn en toch maar dagelijks de krant te lezen. Slow. Om het nieuws in het juiste perspectief te plaatsen. Kijken of het werkt.
