Voor mijn Yona-stage ben ik de challenge aangegaan een weekend offline te zijn. Van tevoren denk je: ??dat doe ik wel even!??.
Nou, mooi niet dus?.
Die zaterdag moest ik om 7:00 uur beginnen op mijn werk. De avond ervoor had ik mijn iPad al ergens in een la gegooid. Mijn telefoon had ik in vliegtuigstand gezet. En de wekker (op mijn telefoon) aan. Toen ?s morgens de wekker af ging heb ik mijn telefoon meteen uitgezet en in de la bij mijn iPad gelegd. Vervolgens ben ik compleet offline naar mijn werk gegaan. Omdat je dan toch bezig bent, merkte ik er niet zo veel van dat ik mijn telefoon niet bij met had. Totdat iemand vraagt: ?Hoe laat is het?? ?Ik kijk wel even.? Steek je je hand in je broekzak – en denk je bij jezelf: ?Stom, geen telefoon bij me.?
In de koffiepauze wilde ik toch even kijken of ik nog nieuwe snaps had. Wat denk je? Nog steeds geen telefoon.
Middagpauze, we gingen op kosten van de baas eten bij de McDonalds. Wanneer er een Big Mac menu voor je staat, wil je er uiteraard even een snap van maken. Nog steeds geen telefoon.
Deze zaterdag was ik 15:00 uur thuis van mijn werk. Na een douche ben ik eerst een uur gaan slapen. Na een uur werd ik wakker met een verontrust gevoel.
?Wat gaan mijn vrienden vanavond doen??
Ik kon de verleiding niet weerstaan en keek of ik nog appjes had gehad van mijn vrienden. Nou, geen appjes van mijn vrienden. Maar wel andere berichten. Zonder het zelf door te hebben ging mijn aandacht helemaal op in de andere berichten. Die avond had ik niets afgesproken. Dus het werd een avondje vervelen. Het vervelen werd zo saai dat ik toch mijn iPad maar pakte en op internet racefietsen ben gaan bekijken (een hobby). Dat doe je natuurlijk niet de hele avond. Na wat andere ongein ben ik dus maar gaan slapen.
De zondag viel mee. Ik heb mezelf ertoe kunnen zetten om een boek te lezen. Ook een keer leuk om te doen.
