Je telefoon pakken in een reflex

Steeds kwam het dichterbij.

Het weekend.

Het offline weekend.

Normaal gesproken is  mijn telefoon dag en nacht bij mij, vaak binnen handbereik. Hoe dichter ik bij het weekend kwam, hoe meer ik er daarom tegenop ging zien.

Hoe kon ik nu zo bang zijn om iets te missen?. De vrijdag van de challenge hadden secretarieel stagiaire Marjolein    en ik al een paar keer heen en weer geappt. Appjes als ?voor mij is het best een drempel? en ?ik weet niet of ik het wel vol kan houden? kwamen voorbij. We spraken die dag af dat we van vrijdagavond 23:00 tot maandagochtend 05:00 offline zouden gaan.

Vrijdagavond 23:00. Het was zover. Ik besloot mijn telefoon helemaal uit te zetten, zodat ik niet in de verleiding kwam om op social media te kijken. Ik moest die avond oppassen en was samen met mijn vriend. Ik heb eigenlijk geen moment meer gedacht aan mijn telefoon.

Zaterdag was ik bij mijn vriend. Daar heb ontbeten, we hadden een gesprek over het feit dat ik offline was. Overdag gingen we puzzelen en ben ik weer wat op de piano gaan spelen na best een lange tijd. Ik pakte wel een aantal keren mijn telefoon, ik wilde hem via de home knop aan doen. Dan kwam ik er steeds achter dat mijn telefoon niet aan ging en herinnerde ik mezelf weer aan de challenge.

Zaterdagmiddag begon ik om 16:30 met werken. Ik werk in een cafetaria. Tijdens spitsuur heb je totaal geen tijd om online te zijn, maar zodra dit voorbij is heb ik zelf altijd even zin om snel even mijn telefoon te checken. In plaats daarvan bleef ik maar doorgaan met werken – en toch bleef het lang in mijn hoofd spoken. Ik voelde me toen erg onrustig. Samen met drie collega?s gingen we eten. Zij pakten hun telefoon en gingen online, maar die keus had ik niet. Ik ging dus maar eens wat nadenken en dagdromen. Na het eten gingen we weer werken en dacht ik nog een paar keer: ?ik moet zo mijn telefoon even checken?.

Na het werk ging ik naar huis. Dit was het moment dat ik mijn telefoon weer aan ging zetten.

Ik koos er namelijk voor om een wekker te zetten voor de volgende dag.

Toen ik mijn telefoon vrijdag uitzette, had ik mijn wifi aan laten staan. Toen ik zaterdagavond mijn wekker zette zag ik dus  dat ik allemaal berichten binnenkreeg op WhatsApp. Ik koos ervoor om deze niet te checken en mijn telefoon op vliegtuigstand te zetten.

Zondagochtend werd ik wakker van mijn wekker. Ik wist dat ik aan de challenge meedeed, maar ik zag berichten op WhatsApp.

In een reflex opende ik de app.

Ik schrok ervan en deed mijn telefoon gelijk uit. Toch bleef ik die dag wel over het voorval nadenken. De hele dag heeft mijn telefoon op bed gelegen,  ik heb hem eigenlijk niet gemist (wij hebben een telefoonloze zondag). Zondagavond zette ik de wekker voor de volgende dag. Ik wilde gaan slapen, maar ik was gewoon niet gewend om zonder mijn telefoon in slaap te vallen. Ik bleef lang wakker liggen, maar ik vond het helemaal niet erg. Ik heb over veel dingen liggen denken en vond dit eigenlijk wel een keer fijn om mee te maken.

Maandagochtend.

Ik zet mijn wifi weer aan en zie dat ik totaal 20 berichten heb. Niet ??n bericht was  zo belangrijk dat ik daar echt op moest reageren. Ik heb van dit weekend toch wel echt geleerd dat je niet altijd bereikbaar hoeft te zijn? Mensen kunnen wel zonder jou en als ze je echt nodig hebben, kunnen ze je altijd bellen via de huistelefoon of via je mobiel (als je vliegtuig stand aan hebt staan).

Een ontzettend mooie ervaring, ik ga er zeker wat mee doen. Ik ga mijn telefoon vaker op vliegtuigstand zetten en mijzelf meer met de offline wereld bemoeien. Ik raad het iedereen aan om een paar dagen offline te gaan. Even niks, even niemand, even geen telefoon .