Het verhaal van jeroen*

Toen ik zo’n 14 of 15 jaar was, kon je mij altijd wakker maken om een heftige game te spelen. Gaandeweg werden mijn dagen langer en de nachten korter. Samen met een team met Amerikaanse en Ierse spelers kwamen we steeds hoger in de rankings.

Ik had de rol van team leader…

in onze game en kon nieuwe gevechten organiseren en bepaalde samen met het team de strategie. Eigenlijk kon niemand gemist worden, dus ik wilde er altijd bij zijn. Omdat de tijdzones wereldwijd verschillen, betekende dit in mijn geval dat de nachten korter werden. Overdag wilde ik echter ook mijn skills verbeteren. Daarom gamede ik vrijwel al de tijd dat ik niet naar school ging, of volgde ik via YouTube andere goeie gamers om van hun skills te leren. Het was mijn droom om een top gamer te worden. Dan zou ik er zelfs van kunnen leven. Verschillende gamers op aarde verdienen een mooi inkomen! Trouwens, niet alleen mijn skills op het gebied van gamen verbeterden snel, ook mijn beheersing van het Engels werd top. Daar heb ik nog elke dag gemak van.

Op een bepaald moment…

raakte ik de controle kwijt. Ik sliep ’s nachts steeds korter. Als gevolg daarvan viel ik soms helemaal uit. Dan was ik een paar dagen ziek en ging ik niet naar school. Met het beetje energie dat ik nog overhad kon ik gamen, maar eigenlijk voelde ik me echt heel moe. Dat ging opvallen. Mijn ouders wilden met me praten en ook op school kregen ze door dat er iets niet in orde was. Ik moest mee naar de huisarts. Die stelde voor om al mijn apparaten een paar weken weg te doen. Dat vond ik echt niet ok?! Maar op een gegeven moment zag ik wel in dat dit de enige optie was.

Ik moest opnieuw leren…

leven. Ik was gewend om altijd achter de schermen bezig te zijn. Nu had ik niets meer te doen. ’s Nachts lag ik wakker en overdag voelde ik me supernutteloos. Daarom moest ik nieuwe hobby’s aanwennen. Ik las vroeger graag, dat doe ik nu weer. Ook onderneem ik vaker wat met vrienden en ben ik gaan sporten. Ik voel me nu fitter dan ooit. Trouwens, ik gebruik inmiddels weer wat schermen, maar een top gamer wil ik niet meer worden. Het echte leven is mij veel meer waard!

*Dit is niet mijn echte naam