Wie mijn vorige blog heeft gelezen, weet van mijn goede voornemens. De zomervakantie stond toen nog voor de deur en als gezin hadden we het voornemen om terug te gaan naar het ‘oude online normaal’. Nou ja, als gezin… vooral ik had dit voornemen. En het gezin had weinig keus: meedoen was de enige optie.
De vakantie ligt inmiddels bijna achter ons. Ook dat is een moment voor reflectie. Heeft iedereen voldoende aandacht gehad, hebben we gedacht en geholpen bij diegenen die het moeilijk hebben, zijn we uitgerust, zijn er voldoende gezinsmomenten geweest én zijn we als gezin weer terug bij het oude online normaal.
Complimenten aan mijn man en kinderen. Het is hun heel goed gelukt om het aantal uren schermtijd drastisch terug te brengen. Mijn man was regelmatig zijn telefoon kwijt (niet door ouderdomsgebrek, meer onverschilligheid) en onze zoons hebben hooguit vijf keer een half uur een online spelletje gespeeld. Boven verwachting. En ik? Uit het rapport van Digitox blijkt dat ik van 9 tot en met 15 augustus 9 uur en 53 minuten online ben geweest. In die tijd heb ik 466 keer mijn telefoon ontgrendeld. Dit is ruim 66 keer per dag. Het schaamrood staat op mijn wangen.
In het boekje ‘Gezond Online volgens de Yona-methode’, lees ik bij ‘spiegel 10’: “Steeds weer opnieuw beginnen”. Dat geldt dus ook voor mij…
